تنها ياد توست كه در تنهايي مطلق به دادم مي رسد.تنها ياد توست كه دنياي پر تلاطم مرا ارامش مي دهد.هر گاه از هر كس دلگير مي شوم ،هر گاه از دنيا فاصله مي گيرم،فقط و فقط تو مي ماني و يادت،انگاه است كه من از خود نيز جدا مي شوم و اسوده و فارغ از دنيا به سوي تو مي ايم .پس خدايا ! رويت را از من مگردان.